Το τρανζίστορ είναι ανοικτό και ο κόσμος συντονισμένος, είτε βρίσκεται στο σαλόνι ενός σπιτιού της δεκαετίας του 1960, είτε βρίσκεται στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας, των άλλων μεγάλων πόλεων της Ελλάδας και της υπαίθρου, η φωνή του θρυλικού εκφωνητή Βασίλη Γεωργίου μπαίνει στις κατοικίες κάθε λογής ανθρώπων. Η ΑΕΚ γράφει την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία της και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού συλλογικού αθλητισμού μέχρι εκείνο το σημείο, τον Απρίλιο του 1968 για το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Η φωνή του Βασίλη Γεωργίου, περνά με δυσκολία από το ραδιόφωνο, με τις ιαχές του πλήθους που έχει κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο στάδιο να συνοδεύουν τις προσπάθειες της θρυλικής μπασκετικής ΑΕΚ, υπό τις οδηγίες του Νίκου Μήλα. Χρήστος Ζούπας, Γιώργος Τρόντζος, Λάκης Τσάβας, Αίας Λαρεντζάκης, Στέλιος Βασιλειάδης, Αντώνης Χρηστέας, Νίκος Νεσιάδης, Πέτρος Πετράκης και Ανδρέας Δημητριάδης συνθέτουν το αμιγώς ελληνικό σύνολο με έναν μόνο Αμερικάνο: τον Γιώργο.
Η ΑΕΚ κερδίζει την πανίσχυρη Σλάβια Πράγας με 79-72, παρουσία περίπου 80 χιλιάδων θεατών, διασκορπισμένους τόσο στις κερκίδες όσο και στον περιβάλλοντα χώρο του Παναθηναϊκού Σταδίου με την ιαχή «ΑΕΚ - Ελλάς - Ευρώπη» να δονεί την Αθήνα, από τη Βασιλέως Κωνσταντίνου έως το Σύνταγμα και από τη Βασιλίσσης Σοφίας έως την Ομόνοια. Ανθρωποι κάθε συλλογικής απόχρωσης, αποθεώνουν την ομάδα - θρύλο της εποχής, η επιτυχία της οποίας καθήλωσε και τον αείμνηστο Ραϊμούντο Σαπόρτα που έκανε την απονομή στον εμβληματικό Γιώργο Αμερικάνο.
Η συγκίνηση είναι έκδηλη και το Κύπελλο αφιερώνεται στον Γιώργο Μόσχο που απεβίωσε το 1966 νικημένος από τον καρκίνο, χωρίς να προλάβει να δει τη μεγάλη του αγάπη του στο υψηλότερο σκαλί της Ευρώπης.
Η ΑΕΚ έγραφε ιστορία και μαζί το μπάσκετ έμελλε να μετατραπεί από άθλημα για λίγους, στη ναυαρχίδα των επιτυχιών του ελληνικού αθλητισμού.
Η συγκινητική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου είναι διαθέσιμη διαδικτυακά αποτυπώνοντας γλαφυρά, μια εποχή στην οποία απουσίαζε από τον αθλητισμό ο φανατισμός. Η αυθεντική χαρά, στα πρώτα και αθώα βήματα του ελληνικού συλλογικού αθλητισμού μυθοποείτο και είναι δεδομένο πως μια τέτοια πρωτόγνωρη χαρά, είναι φύσει αδύνατο να επαναληφθεί. Το γεγονός πως στη χροιά της φωνής του δημοσιογράφου, αποτυπώνεται συναίσθημα στα όρια της συγκίνησης, μπλεγμένο με τις άναρθρες κραυγές του εκστασιασμένου πλήθους περνά εμφατικά στο κλίμα του κατάμεστου Σταδίου.
Η προσέλευση, αποτελεί μέχρι σήμερα ρεκόρ για αγώνα μπάσκετ και επισήμως καταγράφηκε στο βιβλίο Γκίνες, ενώ οι 29 πόντοι του Γιώργου Αμερικάνου και οι 24 του Γιώργου Τρόντζου εγγυήθηκαν την επιτυχία προπομπό και για τις άλλες ελληνικές ομάδες μπάσκετ.
Ολα αυτά, μια μέρα σαν σήμερα, στις 4 Απριλίου του 1968, ακριβώς 47 χρόνια πριν. Οι νέοι δεν το έζησαν, αλλά για τους νοσταλγούς των έντονων στιγμών, ο κόσμος μπορεί να μάθει, αλλά και να θυμίσει πολλά.
Η φωνή του Βασίλη Γεωργίου, περνά με δυσκολία από το ραδιόφωνο, με τις ιαχές του πλήθους που έχει κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο στάδιο να συνοδεύουν τις προσπάθειες της θρυλικής μπασκετικής ΑΕΚ, υπό τις οδηγίες του Νίκου Μήλα. Χρήστος Ζούπας, Γιώργος Τρόντζος, Λάκης Τσάβας, Αίας Λαρεντζάκης, Στέλιος Βασιλειάδης, Αντώνης Χρηστέας, Νίκος Νεσιάδης, Πέτρος Πετράκης και Ανδρέας Δημητριάδης συνθέτουν το αμιγώς ελληνικό σύνολο με έναν μόνο Αμερικάνο: τον Γιώργο.
Η ΑΕΚ κερδίζει την πανίσχυρη Σλάβια Πράγας με 79-72, παρουσία περίπου 80 χιλιάδων θεατών, διασκορπισμένους τόσο στις κερκίδες όσο και στον περιβάλλοντα χώρο του Παναθηναϊκού Σταδίου με την ιαχή «ΑΕΚ - Ελλάς - Ευρώπη» να δονεί την Αθήνα, από τη Βασιλέως Κωνσταντίνου έως το Σύνταγμα και από τη Βασιλίσσης Σοφίας έως την Ομόνοια. Ανθρωποι κάθε συλλογικής απόχρωσης, αποθεώνουν την ομάδα - θρύλο της εποχής, η επιτυχία της οποίας καθήλωσε και τον αείμνηστο Ραϊμούντο Σαπόρτα που έκανε την απονομή στον εμβληματικό Γιώργο Αμερικάνο.
Η συγκίνηση είναι έκδηλη και το Κύπελλο αφιερώνεται στον Γιώργο Μόσχο που απεβίωσε το 1966 νικημένος από τον καρκίνο, χωρίς να προλάβει να δει τη μεγάλη του αγάπη του στο υψηλότερο σκαλί της Ευρώπης.
Η ΑΕΚ έγραφε ιστορία και μαζί το μπάσκετ έμελλε να μετατραπεί από άθλημα για λίγους, στη ναυαρχίδα των επιτυχιών του ελληνικού αθλητισμού.
Η συγκινητική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου είναι διαθέσιμη διαδικτυακά αποτυπώνοντας γλαφυρά, μια εποχή στην οποία απουσίαζε από τον αθλητισμό ο φανατισμός. Η αυθεντική χαρά, στα πρώτα και αθώα βήματα του ελληνικού συλλογικού αθλητισμού μυθοποείτο και είναι δεδομένο πως μια τέτοια πρωτόγνωρη χαρά, είναι φύσει αδύνατο να επαναληφθεί. Το γεγονός πως στη χροιά της φωνής του δημοσιογράφου, αποτυπώνεται συναίσθημα στα όρια της συγκίνησης, μπλεγμένο με τις άναρθρες κραυγές του εκστασιασμένου πλήθους περνά εμφατικά στο κλίμα του κατάμεστου Σταδίου.
Η προσέλευση, αποτελεί μέχρι σήμερα ρεκόρ για αγώνα μπάσκετ και επισήμως καταγράφηκε στο βιβλίο Γκίνες, ενώ οι 29 πόντοι του Γιώργου Αμερικάνου και οι 24 του Γιώργου Τρόντζου εγγυήθηκαν την επιτυχία προπομπό και για τις άλλες ελληνικές ομάδες μπάσκετ.
Ολα αυτά, μια μέρα σαν σήμερα, στις 4 Απριλίου του 1968, ακριβώς 47 χρόνια πριν. Οι νέοι δεν το έζησαν, αλλά για τους νοσταλγούς των έντονων στιγμών, ο κόσμος μπορεί να μάθει, αλλά και να θυμίσει πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου