Η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, είναι έθιμο που υιοθετήσαμε και στη χώρα μας από το μακρινό Μεξικό. Η παράδοση αυτή του Μεξικό...
έφτασε στην υπόλοιπη Ευρώπη το 1824. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια να μαγειρεύουν μεγάλα πουλιά για το γιορτινό γεύμα. Προτιμούσαν τους φασιανούς, τις χήνες και τα παγόνια.
Όταν, όμως δοκίμασαν τη γαλοπούλα, την καθιέρωσαν ως το κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο γεύμα.
![]()
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η γαλοπούλα απαντάται για πρώτη φορά, ανάμεσα σε τεράστιες φυτείες καλαμποκιού, οι Ισπανοί κατακτητές που έφτασαν στο Μεξικό τον 17ο αιώνα. Πιστεύοντας μάλιστα ότι είχαν ανακαλύψει τις Ινδίες, ονόμασαν αυτό το εντυπωσιακά μεγάλο πουλερικό, «ινδική όρνιθα», ονομασία που αποτελεί μέχρι σήμερα τον επιστημονικό της όρο. Όταν αποφάσισαν, εκεί γύρω στα 1824 να μεταφέρουν τη γαλοπούλα από το Νέο Κόσμο στη Γηραιά Ήπειρο, δεν μπορούσαν να φανταστούν την εξέλιξη και την πορεία του παράξενου αυτού πουλιού, που σύντομα θα κατακτούσε τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια της Ευρώπης.
Μέχρι τότε, η κότα, η χήνα, η πάπια ακόμα και ο κύκνος αποτελούσαν αγαπημένες γαστριμαργικές επιλογές των Ισπανών, των Άγγλων και των Γάλλων για την ημέρα των Χριστουγέννων.
Ωστόσο, το μέγεθος της γαλοπούλας την έκανε αμέσως ελκυστική και ιδανική για οικογενειακά γεύματα.
Λέγεται, ακόμη, ότι ο Ερρίκος Η’ ήταν ο πρώτος Βρετανός μονάρχης που τεμάχισε γαλοπούλα σε γιορτινό τραπέζι, κάτι που ακόμα και σήμερα στην Ημέρα των Ευχαριστιών στην Αμερική όπου τρώγεται η γαλοπούλα, θεωρείται αποκλειστική υπόθεση του αρχηγού της οικογένειας.
Μια άλλη άποψη αναφέρει ότι για πρώτη φορά οι γαλοπούλες εμφανίστηκαν στη Μακεδονία και ότι τις διέδωσε ο βασιλιάς Μελέαγρος. Ηταν γιος του Οινέα -βασιλιά της Καλυδώνας- και της Αλθαίας.
Στην Ελλάδα
Το έθιμο ήρθς και στην Ελλάδα και σήμερα πολλές νοικοκυρές μαγειρεύουν ξεχωριστά την γαλοπούλα για την μέρα των Χριστουγέννων, βάζοντας γέμιση με ρύζι, κουκουνάρι, σταφίδες και κάστανα.
Η παράδοση όμως λέει άλλα
Μπορεί να έχουμε συνδυάσει τα Χριστούγεννα με τη γεμιστή γαλοπούλα, όμως η αλήθεια είναι πως οι παραδοσιακές συνταγές του τόπου μας είναι εντελώς διαφορετικές και ως επί το πλείστον βασίζονται στο χοιρινό.
Αυτό συνέβαινε γιατί το κρέας ήταν «είδος πολυτελείας» και γι’ αυτό σε όλες τις μεγάλες γιορτές πρωταγωνιστούσε στο οικογενειακό τραπέζι. Επίσης συνδέεται και με ένα αρχαιοελληνικό έθιμο, κατά το οποίο την περίοδο του Χριστουγέννων, οι γεωργοί θυσίαζαν χοιρινά στον Κρόνο και στη θεά Δήμητρα, προσευχόμενοι για την ευφορία της νέας σοδειάς. Σε πολλά όμως μέρη της Ελλάδας, τα ψάρια είναι η βάση του Χριστουγεννιάτικου δείπνου, ενώ δεν λείπουν και πιο περίεργες συνταγές, που σήμερα τείνουν να χαθούν. Στα Επτάνησα, και δη στην Κεφαλονιά, το παραδοσιακό πιάτο των ημερών είναι η πουτρίδα, ένα πιάτο με χοιρινό, μαγειρεμένο με κουνουπίδι και λάχανο, στο οποίο προσθέτουν καυτερή πιπεριά ή πάπρικα, δίνοντάς του μια πιο πικάντικη γεύση.
Στη χώρα μας συνήθιζαν επίσης τη μέρα των Χριστουγέννων να μαγειρεύουν για το εορταστικό τραπέζι κοτόσουπα. Η κοτόσουπα διατηρείται ακόμα σαν έθιμο κυρίως σε κάποιες ορεινές περιοχές της Θεσσαλίας.
Όταν, όμως δοκίμασαν τη γαλοπούλα, την καθιέρωσαν ως το κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο γεύμα.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η γαλοπούλα απαντάται για πρώτη φορά, ανάμεσα σε τεράστιες φυτείες καλαμποκιού, οι Ισπανοί κατακτητές που έφτασαν στο Μεξικό τον 17ο αιώνα. Πιστεύοντας μάλιστα ότι είχαν ανακαλύψει τις Ινδίες, ονόμασαν αυτό το εντυπωσιακά μεγάλο πουλερικό, «ινδική όρνιθα», ονομασία που αποτελεί μέχρι σήμερα τον επιστημονικό της όρο. Όταν αποφάσισαν, εκεί γύρω στα 1824 να μεταφέρουν τη γαλοπούλα από το Νέο Κόσμο στη Γηραιά Ήπειρο, δεν μπορούσαν να φανταστούν την εξέλιξη και την πορεία του παράξενου αυτού πουλιού, που σύντομα θα κατακτούσε τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια της Ευρώπης.
Μέχρι τότε, η κότα, η χήνα, η πάπια ακόμα και ο κύκνος αποτελούσαν αγαπημένες γαστριμαργικές επιλογές των Ισπανών, των Άγγλων και των Γάλλων για την ημέρα των Χριστουγέννων.
Ωστόσο, το μέγεθος της γαλοπούλας την έκανε αμέσως ελκυστική και ιδανική για οικογενειακά γεύματα.
Λέγεται, ακόμη, ότι ο Ερρίκος Η’ ήταν ο πρώτος Βρετανός μονάρχης που τεμάχισε γαλοπούλα σε γιορτινό τραπέζι, κάτι που ακόμα και σήμερα στην Ημέρα των Ευχαριστιών στην Αμερική όπου τρώγεται η γαλοπούλα, θεωρείται αποκλειστική υπόθεση του αρχηγού της οικογένειας.
Μια άλλη άποψη αναφέρει ότι για πρώτη φορά οι γαλοπούλες εμφανίστηκαν στη Μακεδονία και ότι τις διέδωσε ο βασιλιάς Μελέαγρος. Ηταν γιος του Οινέα -βασιλιά της Καλυδώνας- και της Αλθαίας.
Στην Ελλάδα
Το έθιμο ήρθς και στην Ελλάδα και σήμερα πολλές νοικοκυρές μαγειρεύουν ξεχωριστά την γαλοπούλα για την μέρα των Χριστουγέννων, βάζοντας γέμιση με ρύζι, κουκουνάρι, σταφίδες και κάστανα.
Η παράδοση όμως λέει άλλα
Μπορεί να έχουμε συνδυάσει τα Χριστούγεννα με τη γεμιστή γαλοπούλα, όμως η αλήθεια είναι πως οι παραδοσιακές συνταγές του τόπου μας είναι εντελώς διαφορετικές και ως επί το πλείστον βασίζονται στο χοιρινό.
Αυτό συνέβαινε γιατί το κρέας ήταν «είδος πολυτελείας» και γι’ αυτό σε όλες τις μεγάλες γιορτές πρωταγωνιστούσε στο οικογενειακό τραπέζι. Επίσης συνδέεται και με ένα αρχαιοελληνικό έθιμο, κατά το οποίο την περίοδο του Χριστουγέννων, οι γεωργοί θυσίαζαν χοιρινά στον Κρόνο και στη θεά Δήμητρα, προσευχόμενοι για την ευφορία της νέας σοδειάς. Σε πολλά όμως μέρη της Ελλάδας, τα ψάρια είναι η βάση του Χριστουγεννιάτικου δείπνου, ενώ δεν λείπουν και πιο περίεργες συνταγές, που σήμερα τείνουν να χαθούν. Στα Επτάνησα, και δη στην Κεφαλονιά, το παραδοσιακό πιάτο των ημερών είναι η πουτρίδα, ένα πιάτο με χοιρινό, μαγειρεμένο με κουνουπίδι και λάχανο, στο οποίο προσθέτουν καυτερή πιπεριά ή πάπρικα, δίνοντάς του μια πιο πικάντικη γεύση.
Στη χώρα μας συνήθιζαν επίσης τη μέρα των Χριστουγέννων να μαγειρεύουν για το εορταστικό τραπέζι κοτόσουπα. Η κοτόσουπα διατηρείται ακόμα σαν έθιμο κυρίως σε κάποιες ορεινές περιοχές της Θεσσαλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου