Δεκαπενταύγουστος η εορτή κοίμησης της Θεοτόκου, το ''Πάσχα του καλοκαιριού'' όπως συνηθίζουμε να το λέμε στην Ελλάδα. Σε κάθε πόλη, σε κάθε...
βουνό, σε κάθε χωριό, μια εκκλησία αφιερωμένη σε εκείνη, την μητέρα του Σωτήρα Ιησού, να γαληνεύει να παρηγορεί ,να δίνει δύναμη και κουράγιο σε κάθε κατατρεγμένο σε κάθε απελπισμένο άνθρωπο που ζητά την βοήθεια της .
Αυτή την εορτή ο χριστιανικός κόσμος, την εορτάζει με μεγάλη λαμπρότητα και κατάνυξη. Ειδικότερα στην πατρίδα μας, την πνευματική μας αυτή μάνα την τιμούμε ,την αγαπάμε και την σεβόμαστε οι ευσεβείς χριστιανοί με χιλιάδες τάματα, προσευχές εκκλησίες στο ιερό όνομα της, για να στηρίξει η χάρη της, την δική μας προσωπική ικεσία, το δικό μας προσωπικό η σε κάποιες περιπτώσεις και οικογενειακό δράμα.
Η εορτή της κοιμήσης της Θεοτόκου είναι μια ημέρα χαρμολύπης για τον Χριστιανισμό. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην ελληνική λαογραφία έχει περάσει ως ένα θρησκευτικό πανηγύρι, και όχι ως πένθος, γιατί η αναφορά γίνεται όχι απλά στον θάνατο, αλλά στην κοίμηση και την μετάσταση της Παναγίας.
Για αυτό στην παράδοση μας, τα ονόματα της Θεοτόκου είναι πολλά. Παναγία η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκαντοπυλιανή, η Μυρτιδιώτισσα ,η Παναγία Σουμελά. Ονόματα που πιστοποιούν και επιβεβαιώνουν για μια ακόμη ότι Ορθοδοξία και Ελληνισμός, είναι έννοιες αδιάρρηκτες και ταυτόσημες.
Έτσι η μεγάλη αυτή εορτή της χριστιανοσύνης στην χώρα μας, πέρα από τον θρησκευτικό χαρακτήρα, για εμάς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, έχει μια ιδιαίτερα σημαντική εθνική σημασία. Με αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα, που αναδεικνύουν την εθνική σημασία της μεγάλης αυτής εορτής του Χριστιανισμού.
Όπως η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τήνου, όπου κατά την θρησκευτική παράδοση πραγματοποιήθηκε, μετά από σχετικά οράματα της Αγίας Πελαγίας, η είδηση της μάλιστα χαρακτηρίστηκε ,κατά την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, ως καλός οιωνός ,και μάλιστα τον νησί επισκέφθηκαν για αυτό τον λόγο, προκειμένου να προσκυνήσουν την εικόνα οι Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, Νικηταράς και Μακρυγιάννης .
Επίσης η εθνική ιστορική σημασία της εορτής ,τονίζεται και από ένα άλλο ιστορικό γεγονός, τον άνανδρο τορπιλισμό του καταδρομικού ‘’΄Έλλη ‘’,ανήμερα της εορτής της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου 1940, από την φασιστική Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι, γεγονός που αποτέλεσε προάγγελο της εξίσου άνανδρης ιταλικής επίθεσης την 28 Οκτωβρίου 1940, που οι Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας, έγραψαν σελίδες δόξας και θριάμβου στα βορειοηπειρωτικά με το έπος 1940-41.
Αλλά και στην νεοελληνική λογοτεχνία αξιόλογοι και σημαντικοί Έλληνες ποιητές και πεζογράφοι, έγραψαν ιδιαίτερης λογοτεχνικής, αλλά και θρησκευτικής αξίας κείμενα για την Υπεραγία Θεοτόκο, την Υπέρμαχο στρατηγό του γένους, όπως αποκαλείται, σύμφωνα και με τον υπέροχο ακάθιστο ύμνο ,που αναφέρεται στην θεία βοήθεια της, για την απόκρουση της εισβολής των εισβολής των αλλοφύλων εισβολέων, κατά την περίοδο της ένδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα επισημαίνει στην αρχή του άρθρου του, ο μεγάλος διηγηματογράφος, ο ‘κυρ Αλέξανδρος’ των ελληνικών γραμμάτων, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης , στην εφημερίδα ‘Εφημερίς’ ανήμερα της μεγάλης εορτής στης 15 Αυγούστου 1887: Μια των γλυκυτερών και συμπαθεστέρων εορτών του χριστιανικού κόσμου, είναι η Κοίμησης της Υπεραγίας Θεοτόκου,την οποία εορτάζει σήμερα η Εκκλησία.
Τονίζοντας παράλληλα πως : Η Κοίμησης αυτή συνέβη, κατά την ευσέβην παράδοση ,την 15η Αυγούστου αλλά προϊόντος του χρόνου,συν την καλλιέργεια και ανάπτυξη του χριστιανικού πνεύματος, ετάχθη η προηγούμενη της ημέρας ταυτής, δεκατετραήμεορος εγκράτεια, προς τιμήν της υπεραγνού Θεομήτορος και αυτή γινόμενη.
Κατά την ημέραν της εορτής ,τα άσματα και οι ύμνοι είναι εκ των κάλλιστων της εκκλησίας. Ότι υψηλών και ωραίων, έγραψε ο Κοσμάς και ο Δαμασκηνός ο Ιωάννης,οι δύο μέγιστοι της Εκκλησίας μελωποιοι, τονίζεται την ημέραν αυτήν ταύτην επ΄εκκλησίαις και η ακολουθία της Κοιμήσεως, αμίλαται προς τα της Μεγάλης εβδομάδας και των Χριστουγέννων’’.
Και σε άλλο σημείο σημειώνει : Μετά την δεκαπενθήμερη προπαρασκευή και νηστείαν,άρχεται η εορτή, και μετ΄αυτήν τα μεθέορτα μέχρι και της 23ης του μηνός, καθ’ην τελείται η απόδοσις της εορτής, η αλλιώς λεγόμενη και μετάστασης της Θεοτόκου.
Στο ίδιο μήκος κύματος, με τον Παπαδιαμάντη, στα εγκώμια για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου ,κινείται και ο αξέχαστος ποιητής Κωστής Παλαμάς, στο ποίημα του ‘’ Μυστική παράκληση ‘’που είναι μια δραματική, θρησκευτική έκφραση της ψυχής του, τονίζει την σημασία του μεγάλου εορτασμού, σε μερικούς χαρακτηριστικούς στίχους: ''Δέσποινα κανένα φόρεμα την γύμνια σου, δεν φτάνει να σκεπάσει. Προσέτρεξε Μυροφόρα μόνο εσένα πίστεψα και λάτρεψα μονάχα εσένα ,και τώρα μες΄ στα αιμοστάλαχτα της οργισμένης Δύσης, στήριξε με εσύ και μη μ’ αφήσεις''
Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν στο άρθρο, αναδεικνύουν ότι όπου και να εορτάζεται η κοίμηση της Θεοτόκου, είτε στην Τήνο, είτε στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου, είτε στην Παναγία Σουμελά στο όρος Βέρμιο, είτε στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα του αλησμόνητου και αλύτρωτου Πόντου, είτε στην Κύπρο, είτε στην αλύτρωτη Βόρεια Ήπειρο, και όπου γης υπάρχει Ελληνισμός το μήνυμα της εξέχουσας αυτής εθνικοθρησκευτικής αυτής εορτής, είναι ένα: Η Υπεραγία Θεοτόκος Παναγία, σύμφωνα και την ελληνοχριστιανική μας παράδοση, αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί, το σίγουρο στήριγμα και την σίγουρη βοήθεια, όταν προστρέχουμε σε αυτήν όχι μόνο για τα προσωπικά μας προβλήματα, αλλά και για την ίδια μας την πατρίδα, που περνά δύσκολες στιγμές και πάλι, όπως τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αυτό θα πρέπει να γίνει σε όλους και σε όλες μας κατανοητό, σε εμάς ειδικότερα που ζούμε στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον Ελληνισμό, προκειμένου να ξεπεράσουμε την παρούσα κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και βαθιά ηθική.
Αυτή την εορτή ο χριστιανικός κόσμος, την εορτάζει με μεγάλη λαμπρότητα και κατάνυξη. Ειδικότερα στην πατρίδα μας, την πνευματική μας αυτή μάνα την τιμούμε ,την αγαπάμε και την σεβόμαστε οι ευσεβείς χριστιανοί με χιλιάδες τάματα, προσευχές εκκλησίες στο ιερό όνομα της, για να στηρίξει η χάρη της, την δική μας προσωπική ικεσία, το δικό μας προσωπικό η σε κάποιες περιπτώσεις και οικογενειακό δράμα.
Η εορτή της κοιμήσης της Θεοτόκου είναι μια ημέρα χαρμολύπης για τον Χριστιανισμό. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην ελληνική λαογραφία έχει περάσει ως ένα θρησκευτικό πανηγύρι, και όχι ως πένθος, γιατί η αναφορά γίνεται όχι απλά στον θάνατο, αλλά στην κοίμηση και την μετάσταση της Παναγίας.
Για αυτό στην παράδοση μας, τα ονόματα της Θεοτόκου είναι πολλά. Παναγία η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκαντοπυλιανή, η Μυρτιδιώτισσα ,η Παναγία Σουμελά. Ονόματα που πιστοποιούν και επιβεβαιώνουν για μια ακόμη ότι Ορθοδοξία και Ελληνισμός, είναι έννοιες αδιάρρηκτες και ταυτόσημες.
Έτσι η μεγάλη αυτή εορτή της χριστιανοσύνης στην χώρα μας, πέρα από τον θρησκευτικό χαρακτήρα, για εμάς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, έχει μια ιδιαίτερα σημαντική εθνική σημασία. Με αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα, που αναδεικνύουν την εθνική σημασία της μεγάλης αυτής εορτής του Χριστιανισμού.
Όπως η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τήνου, όπου κατά την θρησκευτική παράδοση πραγματοποιήθηκε, μετά από σχετικά οράματα της Αγίας Πελαγίας, η είδηση της μάλιστα χαρακτηρίστηκε ,κατά την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, ως καλός οιωνός ,και μάλιστα τον νησί επισκέφθηκαν για αυτό τον λόγο, προκειμένου να προσκυνήσουν την εικόνα οι Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, Νικηταράς και Μακρυγιάννης .
Επίσης η εθνική ιστορική σημασία της εορτής ,τονίζεται και από ένα άλλο ιστορικό γεγονός, τον άνανδρο τορπιλισμό του καταδρομικού ‘’΄Έλλη ‘’,ανήμερα της εορτής της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου 1940, από την φασιστική Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι, γεγονός που αποτέλεσε προάγγελο της εξίσου άνανδρης ιταλικής επίθεσης την 28 Οκτωβρίου 1940, που οι Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας, έγραψαν σελίδες δόξας και θριάμβου στα βορειοηπειρωτικά με το έπος 1940-41.
Αλλά και στην νεοελληνική λογοτεχνία αξιόλογοι και σημαντικοί Έλληνες ποιητές και πεζογράφοι, έγραψαν ιδιαίτερης λογοτεχνικής, αλλά και θρησκευτικής αξίας κείμενα για την Υπεραγία Θεοτόκο, την Υπέρμαχο στρατηγό του γένους, όπως αποκαλείται, σύμφωνα και με τον υπέροχο ακάθιστο ύμνο ,που αναφέρεται στην θεία βοήθεια της, για την απόκρουση της εισβολής των εισβολής των αλλοφύλων εισβολέων, κατά την περίοδο της ένδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα επισημαίνει στην αρχή του άρθρου του, ο μεγάλος διηγηματογράφος, ο ‘κυρ Αλέξανδρος’ των ελληνικών γραμμάτων, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης , στην εφημερίδα ‘Εφημερίς’ ανήμερα της μεγάλης εορτής στης 15 Αυγούστου 1887: Μια των γλυκυτερών και συμπαθεστέρων εορτών του χριστιανικού κόσμου, είναι η Κοίμησης της Υπεραγίας Θεοτόκου,την οποία εορτάζει σήμερα η Εκκλησία.
Τονίζοντας παράλληλα πως : Η Κοίμησης αυτή συνέβη, κατά την ευσέβην παράδοση ,την 15η Αυγούστου αλλά προϊόντος του χρόνου,συν την καλλιέργεια και ανάπτυξη του χριστιανικού πνεύματος, ετάχθη η προηγούμενη της ημέρας ταυτής, δεκατετραήμεορος εγκράτεια, προς τιμήν της υπεραγνού Θεομήτορος και αυτή γινόμενη.
Κατά την ημέραν της εορτής ,τα άσματα και οι ύμνοι είναι εκ των κάλλιστων της εκκλησίας. Ότι υψηλών και ωραίων, έγραψε ο Κοσμάς και ο Δαμασκηνός ο Ιωάννης,οι δύο μέγιστοι της Εκκλησίας μελωποιοι, τονίζεται την ημέραν αυτήν ταύτην επ΄εκκλησίαις και η ακολουθία της Κοιμήσεως, αμίλαται προς τα της Μεγάλης εβδομάδας και των Χριστουγέννων’’.
Και σε άλλο σημείο σημειώνει : Μετά την δεκαπενθήμερη προπαρασκευή και νηστείαν,άρχεται η εορτή, και μετ΄αυτήν τα μεθέορτα μέχρι και της 23ης του μηνός, καθ’ην τελείται η απόδοσις της εορτής, η αλλιώς λεγόμενη και μετάστασης της Θεοτόκου.
Στο ίδιο μήκος κύματος, με τον Παπαδιαμάντη, στα εγκώμια για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου ,κινείται και ο αξέχαστος ποιητής Κωστής Παλαμάς, στο ποίημα του ‘’ Μυστική παράκληση ‘’που είναι μια δραματική, θρησκευτική έκφραση της ψυχής του, τονίζει την σημασία του μεγάλου εορτασμού, σε μερικούς χαρακτηριστικούς στίχους: ''Δέσποινα κανένα φόρεμα την γύμνια σου, δεν φτάνει να σκεπάσει. Προσέτρεξε Μυροφόρα μόνο εσένα πίστεψα και λάτρεψα μονάχα εσένα ,και τώρα μες΄ στα αιμοστάλαχτα της οργισμένης Δύσης, στήριξε με εσύ και μη μ’ αφήσεις''
Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν στο άρθρο, αναδεικνύουν ότι όπου και να εορτάζεται η κοίμηση της Θεοτόκου, είτε στην Τήνο, είτε στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου, είτε στην Παναγία Σουμελά στο όρος Βέρμιο, είτε στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα του αλησμόνητου και αλύτρωτου Πόντου, είτε στην Κύπρο, είτε στην αλύτρωτη Βόρεια Ήπειρο, και όπου γης υπάρχει Ελληνισμός το μήνυμα της εξέχουσας αυτής εθνικοθρησκευτικής αυτής εορτής, είναι ένα: Η Υπεραγία Θεοτόκος Παναγία, σύμφωνα και την ελληνοχριστιανική μας παράδοση, αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί, το σίγουρο στήριγμα και την σίγουρη βοήθεια, όταν προστρέχουμε σε αυτήν όχι μόνο για τα προσωπικά μας προβλήματα, αλλά και για την ίδια μας την πατρίδα, που περνά δύσκολες στιγμές και πάλι, όπως τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αυτό θα πρέπει να γίνει σε όλους και σε όλες μας κατανοητό, σε εμάς ειδικότερα που ζούμε στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον Ελληνισμό, προκειμένου να ξεπεράσουμε την παρούσα κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και βαθιά ηθική.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου