Η ασπιρίνη ενδεχομένως να είναι μια αξιόλογη εναλλακτική για ασθενείς που δε μπορούν να...
υποβληθούν σε μακροχρόνια αντιπηκτική αγωγή για την πρόληψη της επανεμφάνισης της φλεβικής θρομβοεμβολής, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Circulation.
Η φλεβική θρομβοεμβολή εκδηλώνεται όταν ένας θρόμβος αίματος σχηματίζεται στις φλέβες των κάτω άκρων. Όταν αυτός «σπάσει», τμήματά του μετακινούνται μέσω της αιματικής κυκλοφορίας προς τους πνεύμονες, μπλοκάροντας τις πνευμονικές αρτηρίες, με συνέπεια την πνευμονική εμβολή.
Τα νεότερα δεδομένα για την ασπιρίνη προέκυψαν από συνδυαστική ανάλυση δύο όμοιων ανεξάρτητων μελετών, σε δείγμα 1.224 ασθενών που είχαν πάρει 100 mg ασπιρίνης την ημέρα για την αντιμετώπιση των θρόμβων αίματος και είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Η μελέτη INSPIRE (International Collaboration of Aspirin Trials for Recurrent Venous Thromboembolism) έδειξε ότι, η ασπιρίνη μείωσε τον κίνδυνο επανεμφάνισης των θρόμβων κατά 42%.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, χωρίς θεραπεία τα άτομα με φλεβικούς θρόμβους αντιμετωπίζουν κατά μέσο όρο 10% κίνδυνο εκδήλωσης άλλου θρόμβου εντός του πρώτου έτους και 5% κίνδυνο ανά έτος, μετέπειτα.
«Η θεραπεία με βαρφαρίνη ή κάποιο νεότερο αντιπηκτικό συνήθως χορηγείται τουλάχιστον έξι με 12 μήνες για την πρόληψη μελλοντικών θρόμβων. Ωστόσο, οι ασθενείς εξακολουθούν να κινδυνεύουν», εξηγεί ο Δρ Τζον Σιμς, επικεφαλής ερευνητής και διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας του Συμβουλίου Κλινικών Ερευνών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.
«Η ασπιρίνη δεν απαιτεί εργαστηριακή επίβλεψη και σχετίζεται με δέκα φορές μικρότερη συχνότητα αιμορραγίας, συγκριτικά με άλλα από του στόματος αντιπηκτικά. Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι καλή εναλλακτική για εκτεταμένη πρόληψη της φλεβικής θρομβοεμβολής, μετά από 6-12 μήνες αντιπηκτικής θεραπείας», συμπληρώνει η Δρ Σεσίλια Μπεκατίνι.
Αν και τα αποτελέσματα των μελετών είναι αρκετά ξεκάθαρα, οι ερευνητές σπεύδουν να επισημάνουν ότι οι ασθενείς θα πρέπει να συναποφασίσουν με τον θεράποντα ιατρό τους αν θα πρέπει να πάρουν ασπιρίνη μετά το τέλος της αντιπηκτικής αγωγής.
«Δεν προτείνουμε την ασπιρίνη αντί της αντιπηκτικής αγωγής. Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς που έχουν σταματήσει την αντιπηκτική αγωγή ή για εκείνους που δεν μπορούν να υποβληθούν σ’ αυτή για άλλους ιατρικούς λόγους», εξηγεί ο Δρ Σιμς.
Η φλεβική θρομβοεμβολή εκδηλώνεται όταν ένας θρόμβος αίματος σχηματίζεται στις φλέβες των κάτω άκρων. Όταν αυτός «σπάσει», τμήματά του μετακινούνται μέσω της αιματικής κυκλοφορίας προς τους πνεύμονες, μπλοκάροντας τις πνευμονικές αρτηρίες, με συνέπεια την πνευμονική εμβολή.
Τα νεότερα δεδομένα για την ασπιρίνη προέκυψαν από συνδυαστική ανάλυση δύο όμοιων ανεξάρτητων μελετών, σε δείγμα 1.224 ασθενών που είχαν πάρει 100 mg ασπιρίνης την ημέρα για την αντιμετώπιση των θρόμβων αίματος και είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Η μελέτη INSPIRE (International Collaboration of Aspirin Trials for Recurrent Venous Thromboembolism) έδειξε ότι, η ασπιρίνη μείωσε τον κίνδυνο επανεμφάνισης των θρόμβων κατά 42%.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, χωρίς θεραπεία τα άτομα με φλεβικούς θρόμβους αντιμετωπίζουν κατά μέσο όρο 10% κίνδυνο εκδήλωσης άλλου θρόμβου εντός του πρώτου έτους και 5% κίνδυνο ανά έτος, μετέπειτα.
«Η θεραπεία με βαρφαρίνη ή κάποιο νεότερο αντιπηκτικό συνήθως χορηγείται τουλάχιστον έξι με 12 μήνες για την πρόληψη μελλοντικών θρόμβων. Ωστόσο, οι ασθενείς εξακολουθούν να κινδυνεύουν», εξηγεί ο Δρ Τζον Σιμς, επικεφαλής ερευνητής και διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας του Συμβουλίου Κλινικών Ερευνών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.
«Η ασπιρίνη δεν απαιτεί εργαστηριακή επίβλεψη και σχετίζεται με δέκα φορές μικρότερη συχνότητα αιμορραγίας, συγκριτικά με άλλα από του στόματος αντιπηκτικά. Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι καλή εναλλακτική για εκτεταμένη πρόληψη της φλεβικής θρομβοεμβολής, μετά από 6-12 μήνες αντιπηκτικής θεραπείας», συμπληρώνει η Δρ Σεσίλια Μπεκατίνι.
Αν και τα αποτελέσματα των μελετών είναι αρκετά ξεκάθαρα, οι ερευνητές σπεύδουν να επισημάνουν ότι οι ασθενείς θα πρέπει να συναποφασίσουν με τον θεράποντα ιατρό τους αν θα πρέπει να πάρουν ασπιρίνη μετά το τέλος της αντιπηκτικής αγωγής.
«Δεν προτείνουμε την ασπιρίνη αντί της αντιπηκτικής αγωγής. Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς που έχουν σταματήσει την αντιπηκτική αγωγή ή για εκείνους που δεν μπορούν να υποβληθούν σ’ αυτή για άλλους ιατρικούς λόγους», εξηγεί ο Δρ Σιμς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου