Must ReadΥπάρχουν στιγμές που σου μένουν στο μυαλό. Χαραγμένες για μια ζωή. Μπορεί να είναι καλές, μπορεί και όχι.
Για παράδειγμα, οι φίλοι του Παναθηναϊκού: θυμούνται εκείνο το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ το 1996 όσο θυμούνται και εκείνο το σουτ του Βλάοβιτς στη Βαρκελώνη απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που έφυγε ελάχιστα εκατοστά έξω.
Υπάρχουν ανάλογες στιγμές, πίκρας ή χαράς, ενθουσιασμού ή απογοήτευσης, και στο μπάσκετ. Στο πιο… ψυχοβγαλτικό άθλημα που υπάρχει.
Ένα τρίποντο που μπήκε ή ένα που δεν μπήκε. Μια βολή εύστοχη ή άστοχη. Ένα ριμπάουντ, ένα κλέψιμο, μια λάθος πάσα. Σε μια στιγμή μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις τα πάντα.
Εκείνο το σουτ του Σισκάουσκας, το 2009 στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, που βρήκε σίδερο και χάρισε στον Παναθηναϊκό το πέμπτο ευρωπαϊκό του.
Ή εκείνο του Ντέγιαν Μποντιρόγκα στην Μπολόνια στον τελικό του 2002, που έκρινε οριστικά τον τελικό.
Ή εκείνο του Όντεντ Κάτας. Στον τελικό του 2000 στη Θεσσαλονίκη. Όταν η πρώην ομάδα του, Μακάμπι Τελ Αβίβ, είχε εξαπολύσει την αντεπίθεσή της και είχε μειώσει από τους δέκα στους τρεις.
Και ο Κάτας τής έριξε τη… χαριστική βολή. Την πλήγωσε γιατί… την αγαπούσε, όπως έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής. Απέναντι στην ομάδα που αγάπησε όσο καμιά. Σε εκείνη που τον αγάπησαν όσο ελάχιστους.
Σε έναν τελικό μεγάλων προσωπικοτήτων, μεγάλων προπονητών (Ομπράντοβις vs Γκέρσον με βοηθούς Ιτούδη και Μπλατ αντίστοιχα), μα πάνω απ’ όλα μεγάλων ομάδων.
Κι όταν ο κόσμος του Παναθηναϊκού ακούει το όνομα Όντεντ Κάτας;
Το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι εκείνος ο τελικός στη Θεσσαλονίκη και το δεύτερο ευρωπαϊκό, που έφερε την υπογραφή του.
Ο Κάτας επιστρέφει στον Παναθηναϊκό με στόχο να τον επαναφέρει στην… κανονικότητα και μέσα στα επόμενα χρόνια να τον επαναφέρει και στις καλύτερες ομάδες της Euroleague.
Τούτη τη φορά φορώντας το κοστούμι του προπονητή και όχι σορτσάκι και φανέλα όπως εκείνο το βράδυ στη Θεσσαλονίκη, όταν σημείωσε συνολικά 17 πόντους στον τελευταίο ευρωπαϊκό τίτλο που κατέκτησε στην καριέρα του.
Θυμηθείτε τι είχε γίνει σε εκείνον τον τελικό και πώς ο Κάτας τον έκρινε μια και καλή υπέρ του Παναθηναϊκού:
Υπάρχουν ανάλογες στιγμές, πίκρας ή χαράς, ενθουσιασμού ή απογοήτευσης, και στο μπάσκετ. Στο πιο… ψυχοβγαλτικό άθλημα που υπάρχει.
Ένα τρίποντο που μπήκε ή ένα που δεν μπήκε. Μια βολή εύστοχη ή άστοχη. Ένα ριμπάουντ, ένα κλέψιμο, μια λάθος πάσα. Σε μια στιγμή μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις τα πάντα.
Εκείνο το σουτ του Σισκάουσκας, το 2009 στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, που βρήκε σίδερο και χάρισε στον Παναθηναϊκό το πέμπτο ευρωπαϊκό του.
Ή εκείνο του Ντέγιαν Μποντιρόγκα στην Μπολόνια στον τελικό του 2002, που έκρινε οριστικά τον τελικό.
Ή εκείνο του Όντεντ Κάτας. Στον τελικό του 2000 στη Θεσσαλονίκη. Όταν η πρώην ομάδα του, Μακάμπι Τελ Αβίβ, είχε εξαπολύσει την αντεπίθεσή της και είχε μειώσει από τους δέκα στους τρεις.
Και ο Κάτας τής έριξε τη… χαριστική βολή. Την πλήγωσε γιατί… την αγαπούσε, όπως έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής. Απέναντι στην ομάδα που αγάπησε όσο καμιά. Σε εκείνη που τον αγάπησαν όσο ελάχιστους.
Σε έναν τελικό μεγάλων προσωπικοτήτων, μεγάλων προπονητών (Ομπράντοβις vs Γκέρσον με βοηθούς Ιτούδη και Μπλατ αντίστοιχα), μα πάνω απ’ όλα μεγάλων ομάδων.
Κι όταν ο κόσμος του Παναθηναϊκού ακούει το όνομα Όντεντ Κάτας;
Το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι εκείνος ο τελικός στη Θεσσαλονίκη και το δεύτερο ευρωπαϊκό, που έφερε την υπογραφή του.
Ο Κάτας επιστρέφει στον Παναθηναϊκό με στόχο να τον επαναφέρει στην… κανονικότητα και μέσα στα επόμενα χρόνια να τον επαναφέρει και στις καλύτερες ομάδες της Euroleague.
Τούτη τη φορά φορώντας το κοστούμι του προπονητή και όχι σορτσάκι και φανέλα όπως εκείνο το βράδυ στη Θεσσαλονίκη, όταν σημείωσε συνολικά 17 πόντους στον τελευταίο ευρωπαϊκό τίτλο που κατέκτησε στην καριέρα του.
Θυμηθείτε τι είχε γίνει σε εκείνον τον τελικό και πώς ο Κάτας τον έκρινε μια και καλή υπέρ του Παναθηναϊκού:
Πηγή: in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου