Ο ελαφρύς κυματισμός της θάλασσας κάνει τις βάρκες να λικνίζονται στο λιμάνι. Καθεμιά αρχίζει να αφηγείται τη δική της ιστορία μέσα από το στόμα απλών ανθρώπων.
Κοινή συνισταμένη της ζωής τους, η θάλασσα.
Ο ψαράς, ο ιερέας, το παιδί... Με τον δικό τους, μοναδικό τρόπο θα μιλήσουν για το πώς συνδέονται μαζί της, πώς αποτυπώνουν το μεγαλείο της – όπως ο μικρός που «άλλες φορές τη χαίρεται, άλλες πάλι... τη φοβάται».
Αποτέλεσμα; Ενα ντοκιμαντέρ. Μία ταινία μικρού μήκους, που «αγκάλιασε» τις ιδέες νεαρών κινηματογραφιστών, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος Cinemascope, το οποίο συνδιοργανώνει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου (SIFF), όπου και προβλήθηκε τελικά η ταινία.
«Πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο κάνουμε τον χειμώνα στη Στέγη, ονομάζεται “Κάνουμε Σινεμά” και απευθύνεται σε εφήβους 13-18 ετών. “Παιδί” αυτού του προγράμματος, το “Cinemascope”, που πραγματοποιούμε εδώ και τρία χρόνια στη Σύρο», εξηγεί ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, ένας από τους δύο υπεύθυνους της ομάδας.
«Για πρώτη φορά φέτος, συνεργάστηκαν τα παιδιά από το εργαστήριο της Αθήνας με τα παιδιά στη Σύρο, ένα πάντρεμα που λειτούργησε εξαιρετικά», προσθέτει η έτερη υπεύθυνη, επίσης σκηνοθέτις, Oliwia Twardowska.
Ο βετεράνος Μάρκος
«Βετεράνος» πλέον ο 16χρονος Μάρκος, καθώς παρακολουθεί ανελλιπώς τα κινηματογραφικά εργαστήρια στην Αθήνα: «Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα των καθηγητών μας να συμμετάσχουμε στο SIFF. Από μικρός παρακολουθώ σινεμά, θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Πολύ σημαντική η εμπειρία – συν το ότι αποκτώ χρήσιμες διασυνδέσεις. Ηταν ωραίο που το project ήταν καθαρά ομαδικό. Βοήθησα κυρίως στο μοντάζ, τα πάντα όμως είναι όμορφα στο σινεμά! Μέσα από το πρόγραμμα καλύπτω την προσωπική μου ανάγκη, όμως είναι επίσης σημαντικό ότι έχουμε καταφέρει να βοηθούμε ο ένας τον άλλο, να ερχόμαστε πιο κοντά. Γίνεσαι κάτι παραπάνω από φίλος – αν και όχι συνεργάτης, αφού δεν πρόκειται για επαγγελματική σχέση... Επιπλέον όφελος; Οι δωρεάν διακοπές που μας πρόσφερε η Στέγη στο πανέμορφο νησί της Σύρου!».
Εξίσου αφοσιωμένη στον μαγικό χώρο του κινηματογράφου, η συνομήλικη του Μάρκου και συμμαθήτριά του στα χειμερινά προγράμματα, Ρεγγίνα: «Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα, είπα “αυτό θέλω να κάνω”», εξομολογείται η ίδια, συνεχίζοντας: «Με εντυπωσιάζει πως στο σινεμά ό,τι έχεις στο μυαλό σου μπορείς να το κάνεις πράξη. Δημιουργείς κάτι εντελώς νέο από την αρχή». Πώς αποτιμά το κέρδος της από τη συμμετοχή στο πρόγραμμα της Σύρου; «Ερχόμενοι εδώ, έπρεπε να συνεργαστούμε με άτομα που δεν γνωρίζαμε και μέσα σε μία εβδομάδα να γυρίσουμε μία ταινία, με συγκεκριμένη μέρα προβολής στο Φεστιβάλ. Απόλαυσα τη διαδικασία, μας συνέδεσε ο κοινός σκοπός με τα υπόλοιπα παιδιά. Επίσης ενδιαφέρουσα εμπειρία ήταν ότι παρακολουθήσαμε συμμετοχές του Φεστιβάλ – είχε πλάκα που όλη μέρα γυρίζαμε τη δική μας ταινία και μετά, ξεκουραζόμασταν βλέποντας πάλι ταινίες... Ηταν τέλεια!».
Μόνιμη κάτοικος Σύρου η 18χρονη Αρτεμη, με φρέσκια ακόμη τη γεύση της επιτυχίας της στο Φυσικό Θεσσαλονίκης, δηλώνει «πιστή» του κινηματογράφου, στοχεύοντας στο μέλλον να στραφεί προς αυτήν την κατεύθυνση: «Συμμετέχω στο Cinemascope από την αρχή, πριν από τρία καλοκαίρια, και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου – ήταν ό,τι καλύτερο έχω κάνει. Δεν εισπράττουμε μόνο θεωρητικές γνώσεις αλλά πρόκειται για κανονική πρακτική εκπαίδευση. Γυρίσαμε την ταινία σχεδόν μόνοι μας – καθαρά επαγγελματική προσέγγιση προσαρμοσμένη απλώς στην ηλικία μας. Κάθε φορά είμαι πολύ χαρούμενη όταν παίρνω μέρος, νιώθω ότι μπορώ να δώσω όλη μου την ενέργεια σ’ αυτό».
Η άπειρη Μαριεύα
Γρήγορα ξεπέρασε την παντελή απειρία της και τον φόβο που απέρρεε από αυτή, η 15χρονη Μαριεύα: «Αν και η μόνη που δεν γνώριζα τίποτε, ήμουν θετική στο να ασχοληθώ με κάτι καινούργιο, οπότε το άγχος μου ήταν... δημιουργικό. Οταν πήγα, είχα σημειώσει τις ιδέες μου και ευτυχώς υπήρξε καλή ανταπόκριση από την ομάδα, υποστήριξη από τους σκηνοθέτες. Παράλληλα, σκεφτόμουν πως δεν βρίσκομαι εκεί για το κοινό που θα δει την ταινία αλλά για μένα – αν θα μου αρέσει να ασχοληθώ επαγγελματικά στο μέλλον. Μέσα από το πρόγραμμα αυτό πήρα μία καλή “γεύση ελευθερίας”! Ενιωσα περήφανη επειδή ασχολήθηκα με τις κάμερες και το μοντάζ, απέκτησα εμπειρίες, έκανα φιλίες, συνεργαστήκαμε με ντόπιους για να φτάσουμε σε ένα ωραίο αποτέλεσμα. Κατάλαβα αυτό που λένε ότι “πρέπει να δίνεις περισσότερη σημασία στο ταξίδι παρά στον προορισμό”».
«Είμαστε μια ομάδα»
«Πώς φτάνουμε από τη δημιουργική σύλληψη μιας ιδέας στην υλοποίησή της;», αυτός είναι ο βασικός οδηγός για την κατάκτηση του αποτελέσματος: μιας ταινίας μικρού μήκους από τους έφηβους κινηματογραφιστές, οι οποίοι συμμετείχαν στο πρόγραμμα Cinemascope 3 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που συνδιοργανώνεται με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου (SIFF).
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Κων/νο Αντωνόπουλο: «Αρχικά, προβάλλουμε κάποιες ταινίες για να κινητοποιήσουμε τη φαντασία των παιδιών. Σύντομα προκύπτει η βασική ιδέα κι εκείνα αναλαμβάνουν, στη συνέχεια, την παραγωγή. Αν και δύσκολο, όχι μόνο γίνονται δημιουργικά αλλά τα καταφέρνουν και σε πρακτικό επίπεδο – άλλωστε είναι παιδιά ήδη υποψιασμένα, έχοντας παρακολουθήσει πολύ σινεμά. Και το πιο σημαντικό; Καταφέρνουν να συνδυάσουν τα “εγώ” τους, υποστηρίζοντας μία συνολική δουλειά – είμαστε μία ομάδα!».
Πώς αποτυπώνει η Πολωνή σκηνοθέτις Oliwia Twardowska τη δική της εμπειρία από το Cinemascope; «Δεν είναι μόνο το πρόγραμμα αλλά η ευρύτερη συναναστροφή – προσωπικά δένομαι πολύ με τα πρόσωπα, οικοδομώ σχέσεις μαζί τους, δεν προσπαθώ μόνο να τους περάσω γνώσεις. Στην πραγματικότητα, αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Είναι ώριμα παιδιά, “διαμάντια”! Επιπλέον, κάτι που κουβαλώ από την πατρίδα μου είναι η φιλοσοφία ότι είμαστε υποχρεωμένοι σαν καλλιτέχνες να περάσουμε τον πολιτισμό στην εκπαίδευση. Δεν υπάρχει η “τέχνη για την τέχνη” – υπάρχει για τον άνθρωπο, για την εξέλιξη. Σαν να είμαστε όλοι μία μεγάλη οικογένεια και μαθαίνοντας, να μπορούμε να συζητάμε αργότερα για την αισθητική, για το καλό, για το όμορφο».
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου